[WIERSZ] Prawda o życiu

P.

Wszystko odwraca się ode mnie
Wszyscy odwracają się ode mnie
Jestem sam...
Cierpię całymi dniami w osamotnieniu
Nie mam komu się zwierzyć
Nie mam z kim porozmawiać
Brnę sam przez życię
Inni podkładają mi kłody pod nogi
Chcę z tym skończyć
Nie wiem jednak jak
Rzucam się do wody
Nie mogę oddychać
Ktoś mi jednak pomógł - przeżyłem
Nie nawidzę tej osoby
Inne sposoby też zawiodły
Wszystko się zmienia - Ja nie
Nadal jestem sam...
Cierpię...
W samotności...
Tylko sam...

PS. Proszę nie mylić autora z podmiotem lirycznym. Ten wiersz jest głównie fikcją literacką i nie myśleć, że chciałem popełnić samobójstwo (może w marzeniach Laughing

).

Dodence

smutek. pieknie x)

Nyu

Łoł super, aż mi się smutno zrobiło xD bez kitu...

Dodence

...i łezka sie w oczku zakrecila Sad

P.

Komuś jeszcze się łezka kręci?

Syaoran

Czytam twą poezję i widzę, że smutek i cierpienie dają Ci natchnienie. Ładnie się zarymowało, ale mi też te uczucia dają natchnienie.

P.

Cóż te uczucia to burza emocji, a one prowadzą me pióro po kartce papieru.